Današnje doba modernih tehnologija i globalizacije donosi brze promjene u svim aspektima ljudskog života. Svakim danom stvaraju se nove informacije, a opšti razvoj kontinuirano zahtjeva nova znanja i vještine. Javlja se potreba za što bržim, pravovremenim obrazovanjem, koje će istovremeno biti otvoreno i široko dostupno.
Osnovna definicija e-učenja kaže kako je to korištenje multimedije i interneta u svrhu poboljšanja kvalitete učenja – omogućavanjem pristupa udaljenim izvorima i uslugama, te omogućavanjem saradnje i komunikacije na daljinu.
Početak obrazovanja na daljinu na akademskom nivou dogodio se u SAD-u krajem 19. vijeka, kada je pokrenuto više inicijativa za obrazovanje putem dopisnih studija. Već početkom 20. vijeka pažnja je usmjerena kreiranju novih pedagoških modela za dopisne studije, kao i standardima kvalitete za njihovo provođenje.
IT tehnologija omogućila je interaktivno učenje u obrazovanju na daljinu koje je vođeno posebno dizajniranim obrazovnim softverom (engl. courseware), a prvi takvi sistemi pojavili su se približno 1960. godine. Poseban napredak u korištenju računara za obrazovanje omogućila je tehnologija multimedijskog CD-ROM-a, a svojevrsna tehnološka i pedagoška revolucija u obrazovanju na daljinu nastupila je s razvojem World Wide Web-a.
